De schilderijen van Hiske Wiersma zijn onmiddellijk herkenbaar als portretten. Het schaap staat niet in de wei, de koe niet in de stal en er zijn nog meer verschillen met de klassieke diertaferelen.

De blikken zijn indringender, trotser, of gelatener. De individualiteit van het wezen straalt er vanaf, alsof elk dier wil zeggen: verwar mij niet met enige andere soortgenoot, want dit ben ik. Zó te kunnen schilderijen vereist in de eerste plaats een scherpe waarneming van de individuele kenmerken, gecombineerd met een duidelijk talent voor portretschilderen. Hiske voegt er de sfeer aan toe die zij rondom haar dieren waarneemt; een koel, noordelijke atmosfeer waarin het dier letterlijk de warmtebron is. Het geeft de schilderijen een soms bijna magisch contrast, terwijl het in feite de sfeer is die Wiersma menig maal omringt wanneer zij aan het werk is in haar landelijk gelegen atelier. Wanneer de mist over het land hangt en de kou zich in de gewassen heeft genesteld, ontstaat de blauwe blondheid waarop het Friese landschap het alleenrecht lijkt te hebben.
De Friese schilder Wiersma is als geen ander in staat om de dieren binnen deze natuurlijke adem op het doek vast te leggen….